امروز روزنوشتی کوتاه و عاشقانه خواهید خواند که دردی طولانی در آن پنهان است ... دردی که شاید برای تو غریب باشد و شاید پا به پای نوشته هایم اشک بریزی ...
لپ تاپو باز کردم که ابلاغیه جدید بابا رو دانلود کنم وبراش بفرستم کارم که تموم شد همین که اومدم سیستمو خاموش کنم
یهویی دلم برای اهنگ پیله لک زد . بیتاب شنیدنش بین اسما میگشتم که چشمم خورد به ترانه ی اکادمی گوگوش
وای که این هم جز اهنگای دیوونه کنندست .....
یه حرفایی همیشه هست که از عمق نگاه پیداست
ازون حرفای تلخی که مثل شعر فروغ زیباست
ازون حرفا که یک عمره به گوش ما شده ممنوع
ازون حرفای بی پرده شبیه شعری از شاملو
از اون حرفا که میترسی
ازون حرفا که باید زد
مگه میشه حالمو بعد از شنیدن این ترانه وصف کنم ... قلبم تند تر میزنه یا شاید اروم تر ... نمیدونم هرچی هست ذهنم میره ..
از حال و اکنون دل میکنه و میره به تمام روزهایی که گذشت ... روزهایی که دریا دریا حرف برایم گذاشت .. حرف هایی از جنس سکوت .
پبداش کردم پیله رو
چیزی که از من خواستی جز دل بریدن نیست ...
چیزی مخواه از من که در اندازه ی من نیست ...
دنبال ارامش مگرد ای رود سرگردان
چیزی که در دریا نباشد در تو قطعا نیست
گاهی برای گریه کردن بسکه تنهایی
جایی برایت بهتر از اغوش دشمن نیست
در عشق باید پر تحمل بود و دور اندیش
پروانه گشتن چاره اش جز پیله کردن نیست
میدونی هرکی از عشق یه تعریفی داره ...
عشق یه واژه نیست که بگی تعریفش به دردت میخوره یا نمیخوره
عشق اول میاد و بعد تو مجبور میشی بگردی دنبال تعریفش ...
مجبور میشی تو گوگل ازین کلمات رد بشی (دوست داشتن - دل بستگی - وابستگی - عادت - هوس - شهوت - تلقین عشق - عشق در یک نگاه - عشق مکمل خلا های روحی - عشق کوچهخ بازاری - عشق کاذب و عشق و تنفر عشق در نگاه اول .... ) بارها و بارها .......
میدونی تو زندگی ادم ناگزیره به تجربه کردن احساساتی که تا به حال تجربش نکرده .... احساساتی که به موسیقی و شعر و هفت زبان هنر کشیده می شود ول به زبان نمی اید ...
از روزهای عاشقانه زندگی من ولی مدت های طولانی گذشته ...
من بزرگ شده ام ...
انقدر بزرگ که خوردن یک لیوان اویشن داغ را بری جلوگیری از سرماخوردگی به ( مگه میشه بارون بباره ولی دل هیشکی واسه کسی تنگ نشه ) و خوردن قهوه ترجیح می دم .
بزرگ شده ام و دلبستگی هایم کمرنگ تر شده ... حالا خدا را ارزو دارم
امروز به خدا گفتم
امروز مثل هر روز به خدا گفتم
گفتم خدایا داستان من و تو کی به جاهای خوب میرسه ..
یکبار که چهارشنبه سوری بود و من دست و پام تو اتیش سوخته بود عشق منو مجبور کرد با اون حال زار و دمپایی و پای باند پیچی برم مدرسه ...
یکبار که اتفاق بدی برایم افتاده بود و حالم به قدری بد شد که بیمارستان بستری شدم عشق مرا مجبور کرد با همان حال نیمه هشیاری که هیچ نمیفهمیدم خانوادمو متقاعد کنم منو برسونن مدرسه ... اونام منو بردن مدرسه ... رفتم اما یک ساعت بعد اینقدر حالم بد بوده که دوباره برم گردوندن بیمارستان ... بعد ها همکلاسیام تعریف میکردن وقتی حالت بد بود شماره خونتونو یادت نمیومد و فقط سه رقم اولشو میگفتی ...
تو اون حال نیمه هوشیار چطور یادم بوده که از بابام بخوام منو ببره مدرسه ... چطور تونستم متقاعدش کنم
برای دیدنش
فقط همین
خدایا داستان من و تو کی به جاهای خوب میرسه ؟
عشق زمینی من نیمه هوشیار رو هم برای دیدنش هوشیار کرده بود .... چه قدر تشنگی چه قدر نیاز ....
اونوقت اما من در روز چند بار یاد تو می افتم خدای مهربانم ؟ من وقتی سرماخوردم یا سرم درد می. کنه یا خوابم میاد و یادم میاد که هنوز نماز نخوندم و باید پا شم ب ر م وضو بگیرم و نماز بخونم دنیا رو سرم خراب میشه و دنبال هزاران بهانه میگردم که از زیرش طفره برم .
کی عشق مراا به اونجایی می رسونه که از یادت بیدار بشم و به عشقت به خواب برم ...
که از شب تا صح صد بار از خواب بپرم
که اشک اشک اشک
که شوق شوق شوق
که همه را کنار بزنم و جز توام دلخوشی نباشد
داستان من و تو کی جداب می شود خدای مهربانم ؟
رقابت عاشقانه ی مزخرفیست ...
همیشه عشق تو به عشق های زمینی می بازد خدا ...
پسرک از تو بیشتر جا گرفته بود در قلب من ....
از این درد به کدام بیایانت بزنم ؟
بن بست و جاده یکی می شود رفتن بدون توام سفر ....
درد خداجو
